«Nomophobia» είναι ένας όρος που περιγράφει έναν αυξανόμενο φόβο στη σύγχρονη εποχή: το φόβο της ύπαρξης χωρίς κινητή συσκευή. Ένα φαινόμενο που παρατηρείται έντονα στους μαθητές και τους φοιτητές. Ένα αυξανόμενο ποσοστό νέων παιδιών, που προτιμά να χρησιμοποιεί το κινητό για να ελέγχει τους λογαριασμούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρά να επικοινωνεί πραγματικά.
Ο φόβος αυτός είναι παντού στα βιομηχανικά έθνη. Ο όρος είναι συντομογραφία της φράσης «no-mobile-phone», τη «φοβία χωρίς κινητό τηλέφωνο», η οποία δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας μελέτης του 2010, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η έρευνα εξέτασε τις ανησυχίες που υφίστανται οι χρήστες κινητών τηλεφώνων και διαπίστωσε ότι σχεδόν το 53% των χρηστών στη Βρετανία τείνουν να είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι όταν χάνουν το κινητό τους τηλέφωνο, όταν εξαντλείται η μπαταρία ή όταν δεν έχουν κάλυψη δικτύου.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι περίπου το 58% των ανδρών και το 47% των γυναικών πάσχουν από αυτή τη φοβία, και ένα επιπλέον 9% αισθάνονται άγχος όταν τα κινητά τους τηλέφωνα είναι κλειστά. Στη μελέτη εξετάστηκαν δείγματα 2.163 ατόμων. Το 55% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι η επαφή με φίλους ή την οικογένεια ήταν ο κύριος λόγος που αγχώνονταν όταν δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα κινητά τους τηλέφωνα. Η μελέτη συνέκρινε τα επίπεδα άγχους που προκάλεσε η φοβία αυτή, διαπιστώνοντας ότι το άγχος είναι ίσο με εκείνο που προκαλείται από την επίσκεψη στον οδοντίατρο.
Στις ΗΠΑ, τα νούμερα μιλούν από μόνα τους:
Το 65%, ή περίπου δύο στα τρία άτομα, κοιμούνται με ή δίπλα στα τηλέφωνά τους (στους φοιτητές το ποσοστό είναι ακόμη υψηλότερο).
Το 34% παραδέχτηκε ότι απαντά στο κινητό τηλέφωνο κατά τη διάρκεια των προσωπικών στιγμών με τον σύντροφό τους.
Ένας στους πέντε ανθρώπους θα προτιμούσε να μείνει χωρίς παπούτσια για μια εβδομάδα, από το να κάνει ένα διάλειμμα από το τηλέφωνό του.
Περισσότεροι από τους μισούς δεν κλείνουν ποτέ το τηλέφωνό τους.
Το 66% όλων των ενηλίκων πάσχουν από τη nomophobia.
Μήπως ήρθε η ώρα για ένα διάλειμμα;
Θα πρέπει πάνω απ’ όλα να προστατεύσουμε τον τρόπο ζωής μας και την υγεία μας και να μην επιτρέπουμε στον εαυτό μας να τεθεί υπό τον έλεγχο οποιουδήποτε εθισμού που αρχίζει να δυναστεύει τη συμπεριφορά μας. Αυτό συπεριλαμβάνει και την τεχνολογία. Τα κινητά τηλέφωνα, τα tablet, οι υπολογιστές και άλλα τεχνολογικά μέσα κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη και μας επιτρέπουν να δουλεύουμε πιο αποτελεσματικά. Η τεχνολογία όμως θα πρέπει να είναι βοηθός, όχι αφέντης στη ζωή μας.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε για να διαμορφώσουμε μια ισορροπημένη προσέγγιση για τους μαθητές, αλλά και για μας; Μα φυσικά το απλούστερο: να απενεργοποιήσουμε το κινητό τηλέφωνο ορισμένες ώρες τη μέρα και να αναζητήσουμε τη διαπροσωπική σχέση. Έτσι, θα βρούμε την ισορροπία ανάμεσα στην επαφή με το κινητό και τη διαπροσωπική επαφή. Γιατί κάθε ώρα που επενδύουμε μπροστά σε μια οθόνη, τη στερούμε από την ανθρώπινη επαφή που τόσο έχουμε ανάγκη.
