Άνθρωποι που έπεσαν θύματα έξωσης έχουν 4 φορές περισσότερες πιθανότητες από το μέσο όρο να αποπειραθούν να αυτοκτονήσουν, αναφέρει μεγάλη σουηδική έρευνα.
Καθώς πολλές αυτοκτονίες συμβαίνουν όταν έχει διαταχθεί έξωση αλλά δεν έχει εκτελεστεί ακόμα, οι ερευνητές ορίζουν την έξωση ως απώλεια του δικαιώματος ιδιοκτησίας.
Οι εξώσεις στη Σουηδία έφτασαν στην κορύφωσή τους το 1994 και το 2014 ήταν σε ιστορικά χαμηλό επίπεδο. Ο ερευνητής Sten-Ake Stenberg δήλωσε ότι σε μεσογειακές χώρες αυξάνονται οι εξώσεις κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Πρόσθεσε ότι το ποσοστό και η ταχύτητα των εξώσεων ποικίλλει μεταξύ χωρών και διαχρονικά.
Οι ερευνητές εντόπισαν όλες τις περιπτώσεις στις οποίες ο ιδιοκτήτης είχε ζητήσει έξωση από τις αρχές, μεταξύ 2009 και 2012.
Περίπου 23.000 άνθρωποι επηρεάστηκαν από τις εξώσεις σε τυχαίο δείγμα περισσότερων των 770.000 Σουηδών, ηλικίας 16 ετών και άνω, στο γενικό πληθυσμό.
Στοιχεία για την αιτία θανάτου ήταν διαθέσιμα μόνο για το 2013. Υπήρξαν 195 αυτοκτονίες το συγκεκριμένο έτος, περιλαμβανομένων 41 της ομάδας έξωσης και 154 της ομάδας ελέγχου.
Όσοι είχαν χάσει το νομικό τους δικαίωμα στην κατοικία και ο ιδιοκτήτης είχε κάνει αίτηση έξωσης είχαν περίπου 9 φορές υψηλότερο κίνδυνο να αποπειραθούν να αυτοκτονήσουν.
Όταν ελήφθησαν υπόψη άλλοι παράγοντες, όπως ανεργία, χρήση ουσιών, διαταραχές συναισθήματος, εκπαίδευση και σχιζοφρένεια, οι αυτοκτονίες ήταν 4 φορές πιθανότερες στην ομάδα των εξώσεων, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό Journal of Epidemiology and Community Health.
Ο ερευνητής Yerko Rojas του Stockholm University, δήλωσε ότι είναι σημαντικό να είμαστε προσεκτικοί σχετικά με την εξαγωγή ευρέων συμπερασμάτων βάσει της συγκεκριμένης επίδρασης ή με βάση άλλη πτυχή της έρευνας.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η έξωση μπορεί να κατανοηθεί ως μια πολύ τραυματική απόρριψη, ως ντροπιαστική εμπειρία στην οποία αρνούμαστε σε έναν άνθρωπο τις πιο βασικές ανθρώπινες ανάγκες.
Το βάρος που συνοδεύει την απειλή μιας έξωσης έχει υποδειχτεί ότι είναι τόσο ισχυρό για τον άνθρωπο, ώστε να νιώσει ότι είναι αβάστακτο και να προβεί σε απόπειρα αυτοκτονίας. Ωστόσο, πρόσθεσε ότι αυτό είναι ακόμα εικασία.
Ο ερευνητής θεωρεί ότι επαγγελματίες και άλλοι που αλληλεπιδρούν με ανθρώπους που πρόκειται να χάσουν το σπίτι τους μπορεί να παίξουν ενδεχομένως σημαντικό ρόλο.
